JURNAL
Okyanusta bir sal, salda bir yolcu ve gece... Bu kitap firtinaya tutulan o yolcunun, icine kafasindaki bütün isigi doldurup, dalgalara firlattigi sise! Denize atilan sise hangi sahilde, hangi bahtiyar tarafindan bulunacak...
Cemil Meric
16.7.1955 Jurnal
Mechul Dost'a gönülden yazilan uzun bir mektup Jurnal. Yalnizligin izdirabi ile gecmis bir ömrü, düsünceyle, dostla, askla süsleme gayreti.. Tüm cilalarindan siyrilmis ve yalinligi icinde devlesmis bir mütefekkirin portresi. Jurnal, konusan bir kalp.
Mechul Dost, tüm gercekligi ile tanisin ve öyle sevsin istemis kendisini Meric. Mahrem sirlarini bile ifsa etmesinin nedeni, belki de bu. Cocuklugundan gencligine, asklarindan evliligine, cocuklarindan sakirtlerine, hayata, düsünceye, bu ülkeye dair kaleminden dökülen kelimeler kalplerde öyle yanki buluyor ki, insani ister istemez pesi sira sürüklüyor. Jurnal'i okuyup da, Meric girdabina düsmemek mümkün mü? Her kelime Eros'un oku gibi, kalbe saplanmis bir kere..
Cemil Meric'in trajedisi gözlerini kaybetmesidir. Gözlerini kaybetmese bu satirlari yaziyor olur muydum? Süpheli.. Külliyatindaki diger tüm kitaplari, gören bir Meric yazabilirdi. Ama Jurnal, trajedisinin bize armagan ettigi abide. Abide veya destan..
Cemil Meric gibi bir mütefekkir neden azdir düsünce dünyamizda ve neden yenileri gelmiyor? Bu sorularin cevabi yasadigi hayattir. Cocuklugunda baslayan yalnizlik, bir yere ait olamama ve ister istemez kitaplara yönelis.. Hatay gercegi, cok dilli, cok kültürlü bir ortamda yetismesi.. Tevkif edilisi.. Istanbul, hayalleri, evliligi, cocuklari, sakirtleri, kitaplari.. Ve Lamia Hanim. Araya serpistirilmis gönül kiriklari ile örülmüs bir hayat. Akilla gönülü, bicim ve muhtevada birlestiren üslubu ve hicbir mabede, yani önyargiya baglanmayan tarafsiz düsünceleri sahsinda birlestirmek, ancak böyle bir hayati yasayana nasip olabilirdi. Zincirin halkalari gibi birbirine baglanarak gelisen ve bir düsünürün hamurunu olusturan yukarda kisaca saydigimiz merhaleler, kaderin mükemmel bir plani degil mi? Bir insanin yanisindan bir millet aydinlaniyor.
Cemil Meric'in denize biraktigi sise cok gecmeden genc bahtiyarlar tarafindan bulunmustur. Biz onlara Bu Ülkenin Cocuklari diyoruz. Yüreklerine Meric isigini koyan bu insanlar, ellerindeki aydinligin herkese ulasmasi hayaliyle yasiyorlar.
Jurnal, aydinligin davetiyesidir. Ve Cemil Meric, yeni dostlarini beklemektedir.
Mevlüt Kayar
Cemil Meric
16.7.1955 Jurnal
Mechul Dost'a gönülden yazilan uzun bir mektup Jurnal. Yalnizligin izdirabi ile gecmis bir ömrü, düsünceyle, dostla, askla süsleme gayreti.. Tüm cilalarindan siyrilmis ve yalinligi icinde devlesmis bir mütefekkirin portresi. Jurnal, konusan bir kalp.
Mechul Dost, tüm gercekligi ile tanisin ve öyle sevsin istemis kendisini Meric. Mahrem sirlarini bile ifsa etmesinin nedeni, belki de bu. Cocuklugundan gencligine, asklarindan evliligine, cocuklarindan sakirtlerine, hayata, düsünceye, bu ülkeye dair kaleminden dökülen kelimeler kalplerde öyle yanki buluyor ki, insani ister istemez pesi sira sürüklüyor. Jurnal'i okuyup da, Meric girdabina düsmemek mümkün mü? Her kelime Eros'un oku gibi, kalbe saplanmis bir kere..
Cemil Meric'in trajedisi gözlerini kaybetmesidir. Gözlerini kaybetmese bu satirlari yaziyor olur muydum? Süpheli.. Külliyatindaki diger tüm kitaplari, gören bir Meric yazabilirdi. Ama Jurnal, trajedisinin bize armagan ettigi abide. Abide veya destan..
Cemil Meric gibi bir mütefekkir neden azdir düsünce dünyamizda ve neden yenileri gelmiyor? Bu sorularin cevabi yasadigi hayattir. Cocuklugunda baslayan yalnizlik, bir yere ait olamama ve ister istemez kitaplara yönelis.. Hatay gercegi, cok dilli, cok kültürlü bir ortamda yetismesi.. Tevkif edilisi.. Istanbul, hayalleri, evliligi, cocuklari, sakirtleri, kitaplari.. Ve Lamia Hanim. Araya serpistirilmis gönül kiriklari ile örülmüs bir hayat. Akilla gönülü, bicim ve muhtevada birlestiren üslubu ve hicbir mabede, yani önyargiya baglanmayan tarafsiz düsünceleri sahsinda birlestirmek, ancak böyle bir hayati yasayana nasip olabilirdi. Zincirin halkalari gibi birbirine baglanarak gelisen ve bir düsünürün hamurunu olusturan yukarda kisaca saydigimiz merhaleler, kaderin mükemmel bir plani degil mi? Bir insanin yanisindan bir millet aydinlaniyor.
Cemil Meric'in denize biraktigi sise cok gecmeden genc bahtiyarlar tarafindan bulunmustur. Biz onlara Bu Ülkenin Cocuklari diyoruz. Yüreklerine Meric isigini koyan bu insanlar, ellerindeki aydinligin herkese ulasmasi hayaliyle yasiyorlar.
Jurnal, aydinligin davetiyesidir. Ve Cemil Meric, yeni dostlarini beklemektedir.
Mevlüt Kayar
posted by Kelime | 3:18 AM
<< Home